.

wieczór z francuską piosenką w trójce, a ja jak dawno nie siadłam tak poporstu przy tym pudle. siedze w pokoju na strychu i Czorna mruczy mi i grzeje kolana. Czytalam przed chwilą ksiażkę, prezent slubny dla moich rodzicow, to jest, taki zarys życiorysow artystow do picassa. jak smiesznie w ogole pisanych! Poukladanych w niby bajki, jakies niestworzone historie .. np. Canova, zył sobie mały Antonio ,jego matka była sroga a ojciec wiecznie zajęty pracą w zakładzie złotniczym, jego talent penwgo dnia ujrzał dziadek gdy spostrzegł iż rzezbi on w niczym innym jak.. w maśle! i rzekł 'mój mały! jestes niesamowicie zdolny' ! " , przyjemnie sie czyta i w sumie mniejwiecej nakreśla żyiorys, ale naprawdę mozna się uśmiechnąć przy czytaniu. Pani P. staje na wysokosci zadania przed maturą, cały czas przygotowuje nam zadania i jutro tez biegne o 11 do pracowni łacińskiej;)  Chłód bije z dachu na tym strychu ale przyjemnie. Miłe wspomnienia, tylko miłe wspomnienia mam jak tu siedzę. tu jest magicznie. S. w szpitalu, D. w Lublinie a Basia ma rude włosy. doczekała się! Cały dzien wzrok kieruje sie na sukienke w jaskółki i kwiaty, wisi na wieszaku u poddasza , tu w pokoju. Chce założyć. Ona jak jakis symmbol wolnosci. Jak sie uwolnie od tej matury to ją założę i wtedy dopiero zacznie sie prawdziwe lato. Ale przeciez kazda godzina jest dobra żeby kochać. Ta wiadomosc mnie dzis utrzymala przy zyciu, tak jak i w sumie chwile wczesniej zaparzona kawa w sreebrnym skwierczącym naczyniu w barbarowej kuchni. Chce juz w sukience z jaskółki siedziec na tej górce za widuchowską. z rumieńcami od słońca. Wieczór piosenki francuskiej w trojce a ja siedze przy pudle z kotem na kolanach , z kremem na twarzy i w duzej kraciastej ksozuli. dochodzi 23:00 .